Europejskie style i mody w sztuce

I piętro.

Zwiedzanie rozpoczynamy od sali poświęconej sztuce średniowiecznej.
Wnętrze symbolicznie otwierają pochodzące z kościoła w Woli Radziszowskiej piętnastowieczne drzwi, z zachowanymi okuciami i zamkiem. W przestrzenny sposób wyeksponowana została kolekcja gotyckich rzeźb, pochodzących z niezachowanych czternasto- i piętnastowiecznych nastaw ołtarzowych z terenu Polski, Śląska, Pomorza i Niemiec.

Kolejna sala została poświęcona sztuce wieku XVI.
Salę tę, z zabytkami renesansowymi, zdominowały trzy wielkie tkaniny. Gobelin ukazujący Parysa i Helenę na wyspie Kranae pochodzi z utkanej w Delft serii z historią wojny trojańskiej. Dwa pozostałe przedstawiają gry i zabawy pasterskie oraz niezidentyfikowaną jak dotąd scenę starotestamentową.

W sali baroku eksponowane są obiekty pochodzące z wieku XVII.

W pierwszej części tego pomieszczenia zaprezentowano interesujący zespół obrazów szkoły holenderskiej, ze znakomitym portretem otyłego mężczyzny pędzla Bartholomeusa van der Helst. Wysoką klasę artystyczną przedstawia także zbiór bogato intarsjowanych i inkrustowanych sepetów włoskich i niemieckich.

Czwarta sala prezentuje dzieła sztuki pochodzące z końca XVII i początku XVIII stulecia.

Ekspozycję tej sali zdominował niezwykły zespół tkanin. Paradne łoże francuskie, składające się z haftowanych srebrną nicią kapy, zaplecka, baldachimu i zasłon, stanowiło własność Anny Elżbiety z Potockich Potockiej.

II piętro

W sieni rozpoczynającej ekspozycję na II piętrze można oglądać dzieła sztuki okresu regencji.

Niezwykłych rozmiarów południowoniemiecki kredens jest późnobarokowym meblem ukształtowanym z efektownie zestawionych płaszczyzn wklęsłych i wypukłych. Jego bogatą dekorację tworzą intarsjowane scenki myśliwskie i groteskowe przedstawienia muzyków o wielkich głowach, inspirowane tak modną wówczas sztuką chińską.

W sali szóstej, poświęconej sztuce rokokowej, uwagę zwracają wysokiej klasy meble.

Najwyższy poziom artystyczny reprezentują piękne, lekkie w formie, opatrzone sygnaturami stolarzy francuskie komody oraz ustawiony w zainscenizowanym buduarze szezlong. Na eksponowanych tu meblach, zegarze, konsolkach można podziwiać zróżnicowane formy tak typowego dla tej epoki, kapryśnego i asymetrycznego ornamentu rocaille.

W kolejnej sali są prezentowane obiekty pochodzące z końca wieku XVIII i pierwszej połowy następnego stulecia.

Trzy duże zespoły mebli dzielą tę salę na trzy części. Wśród mebli wczesnoklasycystycznych wyróżnia się dekorowana intarsją polska toaletka. Drugą grupę stanowią bogato zdobione meble empirowe, głównie austriackie. Trzeci zespół tworzą skromne meble w stylu biedermeier. Najbardziej niezwykłym eksponatem w tej grupie jest szafa w kształcie pylonu egipskiej świątyni.

Ekspozycję następnej sali tworzą meble w stylu Ludwika Filipa i obrazy z połowy wieku XIX.

Szczególne znaczenie mają tu dzieła najwybitniejszych artystów francuskiego romantyzmu i realizmu. Porwanie Sabinek Eugeniusza Delacroix, artysty będącego najwyższym autorytetem dla kilku pokoleń europejskich malarzy, to jeden z nielicznych jego obrazów w zbiorach polskich. Théodore Rousseau, Narcisse Díaz de la Peña i Charles-François Daubigny to najważniejsi przedstawiciele słynnej grupy pejzażystów francuskich zwanej szkołą z Barbizon. Obok doskonałych przykładów ich twórczości znalazły się dzieła wybitnych realistów jak Gustave Courbet i Constantin Troyon. Malarstwo polskie reprezentują w tej sali m.in. obrazy Piotra Michałowskiego i Jana Matejki.

Ostatnia sala została poświęcona sztuce okresu dwudziestolecia międzywojennego.

Komplet mebli projektu Bogdana Tretera prezentuje charakterystyczne dla sztuki polskiej tamtego czasu dążenie do łączenia elementów modernistycznych z inspirowanymi sztuką ludową.